Aktualności | O nas | Konferencje | Seminaria | Publikacje | "Tygryski" | Kontakt | Linki | Mapa serwisu

Seminaria

Rozwój regionów problemowych w kontekście polityki Unii Europejskiej

        Regionalna polityka strukturalna Unii Europejskiej zakłada, że regiony nie są homogeniczne i stąd nie można formułować identycznego celu rozwoju dla wszystkich typów. W miejsce strategii optymalizacyjnych podejmuje się działania, uwzględniające wymogi rynku,  sprzyjające podnoszeniu  konkurencyjności, oparte na strategiach rozwoju, uwzględniających rzeczywistość. Ma to na celu:

-       na podstawie zróżnicowania sytuacji problemowych i szans rozwojowych określenie poszczególnych typów regionów

-       ustalenie ich specyficznych społeczno-ekonomicznych deficytów

-       sformułowanie celów, służących zredukowaniu tych deficytów na szczeblu lokalnym i regionalnym

Regiony problemowe w UE (zacofane, upośledzone w rozwoju, słabo rozwinięte, zaniedbane) definiowane są jako regiony o niskim poziomie PKB na mieszkańca i utrzymujących się strukturach kryzysogennych, wymagających restrukturyzacji gospodarki

Regiony te bez celowo adresowanych programów o charakterze interwencyjnym nie są w stanie przezwyciężyć własnych problemów, bowiem nie są w stanie same, o własnych siłach, wygenerować środków na rozwój. Ich szanse na rozwój  wynikają z:

-       zdolności do wykorzystania potencjału gospodarczego i stwarzania możliwości zarobkowania (poza rolnictwem i leśnictwem)

-       podłączenia do ponadregionalnej sieci infrastruktury technicznej

-       usprawnienia blisko zlokalizowanej podaży usług (szpitale, szkoły, sklepy, urzędy)

-       pielęgnacja i odtwarzanie naturalnych walorów środowiska i ich wykorzystanie dla rozwoju.