Aktualności | O nas | Konferencje | Seminaria | Publikacje | "Tygryski" | Kontakt | Linki | Mapa serwisu

Konferencje

Autorzy

Spis referatów

Streszczenia

Sponsorzy

Komentarze

Polityka regionalna - rozwój gospodarczy - integracja europejska

(streszczenie)

Połączenie "globalizacji" i "nowej gospodarki" powoduje, że w coraz większej mierze działalność gospodarcza dokonuje się w przestrzeni a nie w miejscu. Właściwą dla nie formą organizacyjną staje się raczej wielopodmiotowa, wielocentryczna i wielowymiarowa sieć niż pojedyncza firma, zorientowana na tradycyjną gospodarkę skali. Tym samym "nowa gospodarka" staje się na tyle skomplikowana i dynamiczna, że coraz mniej przydatne w jej regulacji staje się scentralizowane i odgórne zarządzanie. Dzieje się tak między innymi ponieważ globalizacja prowadzi do swoistej relatywizacji przestrzennego wymiaru działalności gospodarczej. Skala krajowa traci dominację tak w gospodarce, jak i polityce, a nie zyskuje jej żadna inna - lokalna, regionalna, międzynarodowa czy ponadnarodowa. Intensyfikacja działalności gospodarczej w wielkiej skali powoduje, że przeciwwagą dla niej staje się mobilizacja aktywności w skalach mniejszych - lokalnej i regionalnej. Współczesny regionalizm odrzucając autarkiczne zamknięcie, oznacza zarazem dostosowanie i opór wobec globalizacji.

Wyrównawczy i scentralizowany model polityki regionalnej jest wadliwy nie tylko dlatego, że jak wskazują doświadczenia innych krajów - w tym szczególnie Włoch - jest on przeciwskuteczny, ale też dlatego, że w Polsce występują szczególne warunki, które taką przeciwskuteczność mogą jeszcze wzmacniać. Do tych warunków zaliczam w szczególności:

-       historycznie uformowany system reprezentacji interesów oraz specyficzną postać segmentacji społeczeństwa ukształtowaną w okresie systemowej transformacji;

-       ogólną słabość administracji publicznej.

Bez prawidłowego zdefiniowania zasad i celów rozwoju regionalnego, zgodnego z podejściem prokonkurencyjnym i regułą subsydiarności, środki funduszy strukturalnych będą zarządzane i rozdzielane centralnie i uznaniowo, co doprowadzi do wtórnej recentralizacji państwa i podważenia celów reformy organizacji terytorialnej państwa wprowadzonej w 1999 roku. .

Jeden z głównych dylematów polityki regionalnej w Polsce polega na tym, że w średnim okresie podstawowym źródłem jej finansowania będą fundusze unijne (przedakcesyjne i strukturalne), a jednocześnie formujący się w okresie udostępniania tych funduszy model polityki regionalnej (zwłaszcza układ instytucjonalny jej prowadzenia) musi dobrze odzwierciedlać potrzeby i cele wewnętrzne. W przeciwnym razie polityka regionalna nie będzie sprzyjać rozwiązywaniu strukturalnych problemów kraju a jednocześnie wykorzystanie środków zewnętrznych (unijnych) nie będzie efektywne.